Pərviz Bülbülə - Səni küləkdən soruşdum

Sevgilim…..

Qara gecələr kimi zülfün qaradır

Həsrətin …..

Məni məhf etməyə imkan yaradır

Sənsizlik ……

Məni elə hala salıb ümüdümü elə üzülüb

Ürəyim para paradır



Gəl artıq …..

Sənsiz həyatın dadı yox tamı yox

Dərdim çox ….

Bir dərd ki onun heç əncamı yox

İllərdi …..

Sənsiz yaşayıb anlamışam ki

Yaşamağın anlamı yox



Səni küləkdən soruşdum ….

Ah çəkib qəmli nəğmələr qoşdu

Səni dənizdən soruşdum …..

Bir həzinliklə dalğalar coşdu

Səni yetəndən soruşdum …..

Kimsə bir cavab vermədi könül

Odlara tutuşdu …..



Yerdə külək…..

Dağıdsa saçının ətrini yanaram

Göydə günəş ……

Gül üzünə gülsə elə odlanaram

Neynim axı……

Yerə-göyə sığmayan eşqimlə səni

Yere-göyə qısqanaram….



Gəlməsən ……

Yaşı gözlerimin durmadan axacaq

Tutmasan ……

Tutub ellerimi özgəsi sıxacaq

Gözlərin …..

Məni tərk etdiyin o uzun yollara

Gecə-gündüz baxacaq ….