Ummon - Sog’ina

Kunlar o`tgan sari so`lib borar edim,
Qaytishingga ishonib, she’rlar bitar edim.
She’rlarimda ikkimiz eng baxtlilarmiz,
Hayotdagi eng go`zal taqdirlarmiz.

Afsus, bular oddiy qog`ozga bitilgan she’rlar,
Hayotda eslamaganiga bo`ldi anchalar.
Qanchalar sog`inganimni bilsa edi,
Qay ahvolga solib ketganin ko`rsa edi.

Kuta-kuta she’rlarim suvlarga atab yubordim,
Bir kun keladi degan umiddan tondim.
Oxiri ishondim qaytmasligingga,
Jonim, inondim yolg`onlaringga.

Alvido, ko`zimda yosh, bag`ritosh,
Sen eding baxtimni yoritib turgan quyosh.
Oramizdagi ishonch qayda qoldi?
Tunlar dil sog`inib, o`tda yondi.

Sog`ina, sog`ina, sog`ina,
Osmonlarga qaradim ovuna.
Yulduzlar menga taskin beradi,
Unutarman og`rina, og`rina.

Og`rina, og`rina, og`rina,
Osmonlarga qaradim ovuna.
Yulduzlar menga taskin beradi,
Unutarman sog`ina, sog`ina.

Alvido, bo`ldi tamom, ko`ngil ishon,
Endi u qaytmaydi hech qachon.
Tugadi sevgi sahifasi, qalbimning rishtasi,
Mani tark etdi yuragim farishtasi.

Sanga ishonar edim, jonim,
Ishonchimning ustida izlaring, janonim.
Qaysi qilgan aybim uchun o`girding yuz,
San bilan suhbat qurgim kelgan edi yuzma-yuz.

Surating bilan sirlashib yotar edim afsus,
Savollarim bejavob qolaverar edi.
Kunlar o`tgani sayin u mani unutar edi,
Yurak sezar edi – bari bo`ldi tamom.

Har tong uyg`onganimda sog`inch azobidan to`kilaman,
O`sha menman – sariq xazon osmon.
Jondan ortiq sog`inganimni kimga aytay?
Atrofimda do`stdan ko`ra dushman talay.
Go`yo u ham menga dushmanday...‎

Sog`ina, sog`ina, sog`ina,
Osmonlarga qaradim ovuna.
Yulduzlar menga taskin beradi,
Unutarman og`rina, og`rina.

Og`rina, og`rina, og`rina,
Osmonlarga qaradim ovuna.
Yulduzlar menga taskin beradi,
Unutarman sog`ina, sog`ina.